מיר פרייען זיך צו קענען איבערגעבן פארן עולם די היינטיגע תוכן פון די ריקאווערי קאלום א איבערגעטייטשטע ארטיקל פון די באקאנטע "טעגליכע דאזע פן דוב" וואס ערשיינט אין די ענגלישע אימעל פון GYE טעגליך.

הרבה שליחים למקום-מגלגלין זכות ע"י זכאי

מיר ווילן זיך באדאנקן פאר אונזער חשובער חבר "לומד" פארן אונז צו שטעלן די שיינע ארבעט.

ותשואת חן לו

די מתנה פון תפילה אין די היינטיגע פרשה!! 

אין המשך צום פריעדיגן אימעל וועלן מיר היינט אריין ברענגן די גאנצע נושא וואס איז געווארן דארט אויסגעשמועסט אין אונזער היינטיגע פרשה.

מענדל האט זיך ארויסגעלאזט אויף א נסיעה צום ווייטן בראזיל פאר געשעפטן, ס'איז שוין עטליכע חדשים וואס ער איז אונטערוועגנס, פאָרט פון איין לאנד צום צווייטן אבער ס'גייט נישט, זאכן רוקן זיך נישט... בלית ברירה קומט ער צוריק אָן אהיים מיט ליידיגע הענט, מיט א צובראכן הארץ לאזט ער וויסן פאר זיין אשת חיל די ביטערע נייעס אז ער האט ליידער נישט מצליח געווען, ער האט נישט געמאכט קיין איין פיאסטער...

דעם נעקסטן טאג שפאצירט ער זיך אזוי צובראכענערהייט אין גאס און באגעגנט זיך מיט זיין אלטע נאנטע חבר פון ישיבה ר' חיים שלום, ...וואס הערט זיך?! פארשטייט זיך אז ס'נעמט נישט לאנג און מענדל גיסט זיך אויס דאס הארץ איבער זיין פינאנציעלן מצב, ר' חיים שלום האקט אים איבער און זאגט: מענדל קום צו מיר אין אפיס אריין איך האב פאר דיר ארבעט מער ווי גענוג, מענדל כאפט זיך צו, און ביז א צוויי שעה ארבעט ער שוין פלייסיג!

איין טאג שפאצירט ר' חיים שלום אריין אין אפיס און באמערקט אז מענדל האט טרערן אין די אויגן, גלייך רופט ער אים אין א זייט און מיט א ליבלעך טאָן פרעגט ער אים ..מענדל וואס גייט פאָר, ביסט נישט צופרידן?! מענדל ענטפערט ניין פונקט פארקערט, איך וויין פארוואס האב איך ביז יעצט נישט געוואוסט וואס פאר א געטרייע חבר איך האב, איך האב געמיינט אז דא אין שטאט האב איך גארנישט און דערפאר בין איך ארום געפארן די גאנצע וועלט, איך האב זיך אפגעמוטשעט, פארברענגט יארן און דא האב איך אזא מין געטרייע חבר ...פארוואס האב איך נישט געוואוסט, פארוואס האב איך דיר נישט געטראפן אביסל פריער?!

תפלה - די מתנה פון השי"ת! דער מענטש קען אמאל פאָרן און קריכן איבער די גאנצע וועלט, טוען כל מיני השתדלות'ן, ארבעטן, האַקן און בראָקן, ער קען זיך אפמוטשענען יארן לאנג אבער ווען ער באגעגנט זיך מיט די כח פון תפלה, ווען ער באגעגנט זיך מיט זיין סידור'ל און איז מכיר די געוואלדיגע מתנה וואס השי"ת געבט אים, אוי פלאצט ער אויס אין א געוויין ...ווי בין איך געווען ביז יעצט, פארוואס האב איך נישט געוואוסט דערפון...

טייערע חבירים, לאמיר נישט לאזן נאך א טאג פארביי גיין אָן דעם וואס מיר זאלן גוט באטראכטן און זיך ריכטיג באקענען מיט די געוואלדיגע מתנת חנם וואס השי"ת געבט אונז די כח פון תפלה, און פארשטיין וואס עס איז און וואס עס מיינט? וויאזוי ארבעט עס? און פארוואס פעלט עס בכלל אויס?

מיט די הקדמה וואס מיר האבן אויסגעשמועסט אינעם פריעדיגן אימעל וועלן מיר גוט פארשטיין דאס וואס די תוה"ק זאגט אונז אז אונזערע אבות אברהם יצחק ויעקב זענען אלע געווען עקרים, זיי האבן אלע על פי דרך הטבע נישט געקענט האבן קינדער, און ווי חז"ל זאגן אונז אז השי"ת האט אזוי צוגעפירט מפני שהקב"ה מתאוה לתפלתן של צדיקים, ווייל השי"ת גלוסט צו די תפלה פון צדיקים.

וואס בפשטות איז עס שווער צו פארשטיין וואס מיינט דאס אז השי"ת גלוסט צו זייערע תפלות?

אבער לויט ווי מיר שמועסן איז עס גאר געשמאק, השי"ת וויל משפיע זיין, ער וויל געבן, ווי שטערקער און טיפער די תפלה איז, אלס נענטער ווערט די קשר מיט השי"ת, און א נאנטע קשר מיט אונזער טאטע מאכט אויף די טירן אז השי"ת זאל קענען משפיע זיין.

השי"ת האט זיי געדרוקט זיי זענען אדורך יסורים אבער אלעס איז געווען מעורר צו זיין זייערע כוחות התפלה וואס דאס איז זייער קשר מיט השי"ת.

טאקע פון די תפלות וואקסט ארויס א יצחק אבינו און דערנאך א יעקב אבינו און די הייליגע שבטים פון וועם עס וואקסט ארויס א כלל ישראל.

דערמיט קומען מיר צוריק צו אונזער פרשה!!

יעקב אבינו קומט אראפ קיין לאנד מצרים מיט עטליכע 70 ערליכע אידן און לעבט זיך א לעבן אין שטעטל גושן בקדושה ובטהרה, צוביסלעך טוט זיך כלל ישראל אויסברייטערן צו א גרויס פאלק, און צוביסלעך פאנגן זאכן אָן ווערן אזוי סיסטעמאטיש, די פערזענדליכע קשר וואס א יעדע אידיש קינד האט געהאט מיט אבינו שבשמים האט אנגעפאנגן צוביסלעך אויסצווועפן, בעיקר די תפלות פאנגן אָן ווערן שוואכער און שוואכער, און א שרעקליכע גזירה קומט ארויס... ווי צדיקים טייטשן אז ווען ס'איז הקול קול יעקב ווען דער קול התפלה איז שטארק, זענען די הענט פון עשו געבינדן, אבער חלילה ווען די קול קול יעקב ווערט שוואכער הייבן זיך די ידים של עשו, און די מצריים האבן אנגעפאנגן פייניגן כלל ישראל מיט זייערע ביטערע פינסטערע טאקטיקן, אבער ווי מיר שמועסן איז דאס געווען נאר פאר איין סיבה ווייל אבינו שבשמים האט געוואלט צוריק ערוועקן אונזערע כוחות התפלה, ער האט געוואלט אז מיר זאלן צו אים שרייען, ער האט געוואלט הערן אונזער קול.

יארן לויפן און כלל ישראל ערוועקט זיך נישט, די אידישע קינדער כאפן נישט דער ווינק.

השי"ת בלית ברירה טוט פארשטערקערן די צרות, מען ווארפט קינדער אין די טייך אריין, דערנאך פאנגן זיי אָן ניצן די אידישע קינדער פאר ציגעל פון זייערע פאלאטצן, פרעה באדט זיך אין בלוט פון קליינע קינדער וכו'

און דא ווערט ענדליך דערהערט השי"ת'ס רוף, ווי די פסוק זאגט ויאנחו בני ישראל - די אידישע קינדער האבן א קרעכצט געגעבן, "מן העבודה" וואס דאס מיינט זיי האבן פארשטאנען דעם ווינק פון הימל אז די גאנצע עבודה איז נאר ווייל השי"ת דארף אונזער תפלה, ער וויל פאר אונז ברענגן ישועות ער ווארט אבער אויף אונזער קרעכץ, און ווען עס קומט נישט, שיקט ער אונז כל מיני רמזים אבער אלעס איז נאר אויפצומאכן די טויערן פון ישועות און נאנטקייט.

און ווען די אידישע קינדער האבן זיך געכאפט אז דאס איז וואס השי"ת ווארט אויף, האבן זיי אנגעפאנגען באמערקן אז ס'איז אלעס א רוף פון אונזער טאטע וואס רופט צו זיינע קינדער ...קינדערלעך איך וויל און ווארט צו הערן פון ענק, שטייט גלייך אין פסוק ויזעקו, שועתם, און נאקתם אלע מיני לשונות פון תפלה... מיט אלע זייערע כוחות האבן זיי זיך גענומען צו די עבודה פון תפלה.

ענדליך נאך 210 יאר האבן זיי זיך צוריק באקענט מיט אונזער שטערקסטע כח, די כח פון תפלה! אבער נישט סתם תפלה, נאר ריכטיגע תפלה ווי מיר האבן געשמועסט תפלה וואס ברענגט מיט זיך א קשר און א נאנטקייט, ווי די פסוק זאגט אונז אז בשעת די צרות איז א גאנצע צייט געווען א מצב פון וירא אלוקים, השי"ת האט געזעהן און מיטגעהאלטן וואס כלל ישראל גייט אדורך, אבער נאך די תפלה ווערט א מצב פון "וידע אלוקים" השי"ת האט געוואוסט ווי רש"י הקדוש טייטשט "נתן עליהם לב ולא העלים עיניו", דאס איז תפלה, זיין איינס מיט השי"ת!

אונזער טאטע אבינו שבשמים וואס האט אזוי לאנג געווארט אויף די תפלות, הערנדיג זייער געבעט נעמט נישט לאנג און השי"ת דערהערט זייער געשריי און ער געדענקט די ברית וואס ער האט מיט די אבות, וואס דאס איז אט די זעלבע בחינה, די ברית צווישן די אבות מיט השי"ת איז געווען געבויעט אויף תפלה, זיי זענען אדורך שוועריגקייטן וואס האט ארויסגעברענגט דעם נאנטן קשר, איעדע פון זיי האט מתקן געווען איינע פון די דריי תפלות וואס מיר זאגן ביז צום היינטיגן טאג און דערמיט געמאכט דעם ברית אז א הייליגע כלל ישראל וועט געבויעט ווערן... דא נאך אזוי פיל יארן פון צרות הערנדיג נאכאמאל די זיסע קול התפלה פון כלל ישראל געדענקט השי"ת דעם ברית ער געדענקט די תפלות פון אונזערע עלטערן, און אט פאנגט זיך אָן אונזער ישועה.

טייערע חבירים! מיר לעבן אין א וועלט וואס איז פיל מיט צרות יגון ואנחה, און פון אלע זייטן הערן זיך ארויס וויי געשרייען ביי איינעם איז עס רוחניות און ביים צווייטן גשמיות, ביי איינעם איז עס געזונט און ביים צווייטן ווארטנדיג אויף אביסל אידיש נחת, פרנסה און וואס נישט, ווען מיר שטעלען זיך אוועק דאווענען דארפן מיר געדענקן אז השי"ת ווייסט אלע אונזערע פראבלעמען נאך אסאך פאר מיר רופן אים, ער האט אונז ליב מיט די טיפסטע ליבשאפט וואס איז נאר פארהאן, און ער וויל אונז העלפן מיט אלעם, ער ערווארט נאר פון אונז איין זאך, ער וויל מיר זאלן זיך אריינווארפן אין תפלה מיטן גאנצן קאפ און מח ולעבדו בכל לבבכם, זיך טוען פארבינדן מיט די גאנצע הארץ, און אים דאנקן אויף איעדעס ביסל וואס מיר האבן יא! און אויף דאס וואס מיר האבן נאכנישט זוכה געווען, רופן מיר אויס ...טאטי די ביסט דאך מיין טאטע, און א טאטע געבט פאר זיינע קינדערלעך אפילו ווען ס'קומט זיך נישט... ער וויל הערן אונזער קול פון געבעט, ווייל דאס ברענגט אונז נענטער צו אים וואס דערפאר האט ער באשאפן די וועלט, לאמיר נעמען דעם סידור אין די האנט און זיך אויפהייבן, זיך דערנענטערן צום טאטן, געדענקן אז מיר האבן א מתנה פון תפלה וואס איז מיט אונז אין איעדע מצב, פלאץ, צייט, ס'פארלאזט אונז קיינמאל, אז מיר וועלן אויסנוצן די תפלות און קומען נענטער צו השי"ת וועלן אונזערע תפלות אנקומען צום ריכטיגן ציעל און ס'וועט מקיום ווערן דעם וידע אלוקים... ער וועט פון אונז קיין אויג נישט אראפ נעמען און מיר וועלן זוכה זיין צום גאולה שלימה בב"א. 

(קרעדיט: גליון מיט א טיפערן בליק tiferenblik@gmail.com)

הבהרה: דוב איז א באקאנטע פיגור אויף די ענגלישע וועבזייטל פון GYE. ער איז 18+ יאהרן סאבער וואס איז אין ריקאווערי דורך SA. ער שרייבט אסאך אויך יענע זייטל. אזוי אויך ווערט טעגליך געשיקט זיינע ווערטער אין די ענגלישע אימעיל אונטער די קעפל: DAILY DOSE FROM DOV. דעם ארטיקל איז איבערגעטייטשט געווארן דורך לומד. לומד האט געפריווט זיך צו האלטן צו זיין אויסשפראך און צו דוב'ס סגנון הכתיבה. דעריבער וועט איר זעהן אז עס שטימט נישט טייל מאהל די סדר הכתיבה. מטבע הדברים, ווען א זאך ווערט איבערגעטייטשט, קען זיך מאכן אז די מכיוון פון די כותב ווערט פארדרייט, דאס איז אויף די אחריות פון לומד.

******

געדענקן דעם עבר!!

אויפן ריכטיגן אופן און פאר די ריכטיגע צוועק!!

שואל פרעגט: איך וואלט זיך געפרייט צו זאגן אז ב"ה די מצב איז גוט, און איך האב א לענגערע שטרעקע פון ריינע טעג, אבער דאס איז ליידער נישט דער אמת. פון דעסטוועגן היינט ב"ה איז גאנץ גוט, איז דאס נישט איינציגסטע זאך וואס איז וויכטיג פאר יעצט?

דוב ענטפערט: אונזערע באגרענעצוגן און אונזערע מעגליכקיין ווערן נישט אפגעמאסטן לויט אונזערע עבר. אבער צו געדענקן די עבר איז גאר וויכטיג און א מתנה מן השמים, אויב מיר ווייסן וויאזוי עס צו ניצן אז עס זאל אונז העלפן. עס איז א שאד מפסיד צו זיין די אלע ווייטאגן וואס מיר זענען דורך אינעם עבר. עס מוז אונז לערנען אביסל אמת וועגן זיך זעלבסט.

מיין עקספיריענס האט מיך געלערנט און עס לערנט מיר אז ווען איך נעם דעם אזוי-געריפענע חיזוק "פארגעס פון די עבר-עס איז נישט נוגע-הייב אהן פון פריש", דאן פאל איך נאכאמהל פלאך אויף מיין פנים.

שואל: איך זעה נישט אז מיין עבר איז מיר נוגע אזויפיל. עס פירט מיר אפצומאכן אז מיין עבר'דיגע מעשים זענען ממש אומדערטרעגליך. א חוץ דעם זעה איך נישט קיין שום פאזאטיווע ענין צו טראכטן און ליגן אין דעם עבר. צו זאגט דען נישט די הייליגע רבינו יונה זאגט אז א מענטש זאל אהנהייבן פון דאסניי, איז דיין עצה טאקע אזא ריכטיגע און אמת'ע עצה?

דוב ענטפערט: ריכטיג אז עס איז נישט דא קיין שום תועלת אין ליגן אין דעם עבר, און איך בין עס נישט ממליץ, אבער זיך לערנען דערפון און עס לאזן ארבעטן אויף אן אופן וואס איז ניצליך פאר אונז, איז ווירקזאם.

די מענטשן פון וואס איך רעד איז פון די וואס זאגן " הייב אהן פון פריש-האסט נעכטן געהאט א נפילה-איי יעדער וואך ביז אהער, איז וואס? היד ה' תקצר? שבע יפול צדיק וקם! הייב דיך אויף און גיי פאראויס..." דיע זענען בכלל נישט קיין רבינו יונה'ס. זיי זענען אין פאנטאזיע לאנד און פאדדרייען די אמת'ע תורה געדאנקן אויף אן אופן וואס זיי וואלטן נישט געניצט אויף זייערע פינאציעלע און ביזנעס פראבלעם אפילו נישט אין טוינטער יאהרן.

כדי מיר זאלן זיך לערנען פון אונזער עבר, און פון די אנדערע זייט קענען נאכלאזן דערפון, איז נישט גענוג אז מיר זאלן עס טוהן אין הארצן, נאר צילוב דעם וואס מיר פילן זיך שולדיג דערוועגן.

די גרופעס וואס פירן זיך מיט די 12 סטעפס, האבן א טראדיציע אז עדיקטס שרייבן ארויס זייערע פערזענליכע נפילות אין אלקאהאל אדער סעקס בכל פרטיה, און פארציילן דאס איבער פאר אנדערע עדיקטס וואס זענען אין ריקאווערי- אויף א אפגעהיטענע אופן, זיי טוען דאס דערפאר כדי צו באשטעטוגען די קרענק מיט א אמת פאר זיך זעלבסט. עדיקטס מוזן זיך לערנען, נישט זיך צו נער'ן- און דאס איז נישט קיין נאטירליכע זאך פאר אונז. רוב מאהל זאגן מיר ליגנט און מיר נערן זיך אליינס, און צום סוף עקטן מיר נאכאמאהל און נאכדעם ווען מיר שווערן זיך אז היו לא תהיה, בלאפפן מיר ווייטער יעדען ארום אונז, מיט גניבת דעת, ווי מיר שפילן ווייטער הייליג און כשר, ווען למעשה זענען מיר גאהר ווייט דערפון. מיר זאגן אפילו ליגנד, מיר באהאלטן זיך אונטער נעמן, און קיינמאל פארציילן מיר דעם אמת וועגן אונזער מצב פאר קיינעם, און מיר רופן עס נאך "אמת און ריקאווערי".

מיר דארפן ארבעטן און מיר דארפן לערנען די ספיציעלע כח פון זיין אמת'דיג מיט זיך. וואסארא בעסערע וועג איז דא עס צו טוען ווי דורך זיין אפען מיט אנדערע מענטשן וואס "פארשטייען אלע אונזערע שטיק"? צו שפילן אז דער פון אויבן וועט אונז העלפן און עס אוועק נעמען פון אונז-כאטש מיר טוען נישט עפעס מער פון וואס מיר האבן שוין פראבירט צו טוען אינעם עבר, דאס מיינט, מיר טוהן נישט קיין שום אמת'ע זאכן עס אויפצוגעבן אליינס,- דער זאך קען נישט ווערן אנגעריפן פרום, נאר פשוט נעריש. איך מיין אז דו פילסט די זעלבע, און איך שרייב נאר וואס דו ווייסט שוין אליינס.

פארנאגראפיע איז זיכער אן עבירה. אבער מיר רעדן נישט פון פארן, אמת? איך האב געמיינט אז מיר רעדן פון איינער וואס אויף א קראנקע אגרעסיווע אופן ניצט ער פארן מיט מעסטערבעישאן, מיט ריזעקעס פון צאלן א טייערע פרייז און מעגליכע סכנות?

די פראבלעם איז, "דאס דארפן פארן", נישט דאס ניצן פארן. דאס איבערגעגעבנקייט צו זיסע פארן (עס איז זיס), און די איבערלעבניש פון פאנטאזיעס און באהאלטענע תענוגים איז פיל ערגער ווי די עבירה, איינמאהל די געוואונהייט האט זיך ארווארבן צו יענה דרגה, אויב מען וועט עס אנקוקן ווי אן עבירה, האט מען פארקלענערט די פראבלעם, די עבירה דערפון איז פיל ווייניגער ערנסט און מסוכן ווי די עדיקשאן זעלבסט.

און די אלע וואס שרייבן אויף די פארום, כדי צו דערשרעקן אנדערע, אז מען וועט פלאקערן און ברענען אין גהינם און יונגע קינדער קענען שטארבן, טוהן בכלל נישט קיין טובה פאר עדיקטס. ווייל עדיקשאן איז פיל ערגער פון דעם. עס מאכט חרוב די מענטשן'ס גלייכגעוויכט און נארמאלקייט און זינען. עס בלייבט גארנישט אויסער א פרום אויסזעענדיגע שאטן, פון א נידריגע ליגענדע. איך קען די שטיק ערשטהאנטיג.

דרך ארץ קדמה לתורה! די ספר שערי קדושה און פיל אנדערע ברענגן ארויס אז אמתקייט און גלייכע זינען איז דער שורש פון אמתע עבודה נאך איידער יראת שמים. ליגן אין דער עבר? בשום אופן, אזויווי דו האסט געשריבן, אבער "איך" האב אפגעשריבן מיין גאנצע עבר, און איך האב עס נאך, איך טייל עס מיט מיט אנדערע זאלן עס לייענען און זעהן אז עס איז מעגליך פאר רעגלמעסיגער פערזאן צו לעבן א העכסט פארדרייטע און פארקרומטע לעבן אזוי ווי זיי, און זיך דערנאך ערהוילן, לעבנדיג א מוצלח'דיגע לעבן, נאך בעסער פון פריער, ממילא חס ושלום פאר מיר צו פארגעסן מיינע חטאים און מיין קרענק, "ערשט יעצט".

חנוכה געדענקען מיר די שלעכטע צייטן, און מיר פייערן די הצלה. דוקא דער אנערקענונג אין וואס עס וואלט געקענט געשעהן, מאכט די נס גרעסער. אזויווי עס איז ידוע די סיפור פון די עושר וואס פלעגט זיך אהנטוהן ביים זיין יעהרליכע סעודות הודאה, די קליידער וואס ער פלעגט טראגן אלס ארומאן. יעדעס מאהל א עדיקט אזויווי מיר איז מגלה די גאנצע ווארהייט צו א נייע געקומענער עדיקט, לעבט ער איבער די ווייטאג פון זיין עבר פאר עטליכע מינוט. די בארעמלאזע פחד פון, ווי לאנג וועט זיין ביז איך גיי נאכאמאהל קאליע מאכען? און די בושה און חשד געפיל פון לעבן פאלטש מיט יעדן איינעם, וויסנדיג אז איין טאג גייט ער שטארבן מיט שווערע עקלדיגע סודות וואס די משפחה און די עולם ווייסט גאר נישט פון דעם, דאס אלעס ווערט נאכאמאהל קלאהר פאר אים. אין די זעלבע ציטט אנערקענט ער מיט א קלאהרקייט די טובת השם ית'. וואס ווער קען דאס טוהן (היילן) אויסער ער? קיינער, עס איז אוממעגליך פאר אן עדיקט זיך אליינס צו האלטן סאבער, מיר ווייסן דאס אלע, ממילא ווער וויל פארגעסן די עבר?

מיר זענען סאבער. מיר האבן נישט וואס צו זיין פארשעמט פארן בורא- מיר ווייסן אז ער איז געווען גערעכט, ער איז געווען פארנט פון אונז די גאנצע צייט בשעת מיר האבן ג'עקטעד אויט, אויכעט. ער האט געווארט ראויג פאר אונז מיר זאלן באקומען די הילף וואס 'ער' האט אהנגעגרייט פאר אונזערט וועגן. איך וואלט קיינמאל נישט געוואלט פארגעסן די דאזיגע אהבה פון אים צו מיר. "

(קרעדיט:דוב איבערגעטייטשט דורך חברינו היקר לומד אויף אונזער פארום)