א גוטן טייערע חברים. 

איידער איך הייב אהן, וויל איך זיך מתנצל זיין, איך בין נישט אזוי באהאוונט אין שרייבען יידיש, פאר מיר איז ענגליש אסאך גרינגער. פאר דעם סיבה בין איך מער אקטיוו אויף די ענגלישע סייט. אבער כ'שפיר ס'קען מיר זיין א שטערקערע תועלת זיך צו באקענען מיט די עולם דא.

מיין מעשה איז כמעט אזוי אלט ווי איך בין.

כ'בין אויפגעוואקסן אין א חסידישע שטוב, געגאנגען צו חסידישע חדר, ישיבה וכו'. בקיצור, די גאנצע סיסטעם.

מיין פרי'סטע זכרון פון הז"ל איז ווען איך איז געווען 7 יאר אלט. איך געדענק אפילו וואס איך האב געזען וואס האט עס גורם געווען. מיין מאמע האט מיר איינמאל גאכאפט אין יענע יארן, זי האט מיר שטארק געווארנט דעס מער נישט צי טוהן. פארשטייט'זיך, פון דעמאלסט אהן האב איך שטארק אכטונג געגעבן כ'זאל נישט געכאפט ווערן.

אין מיין בחורישע יאָרן, האט די תאווה זיך פארשפריייט צו זכרים אויכט. כ'האב ב"ה נישט עובר געווען אויף קיין אסורי כריתות, אבער ליידער בין איך געקומען גענוג נאנט ר"ל.

ווען איך בין געווען 19, האט א חבר מיר געגעבן א שמוציגער קליפ (איך קען נאכאלץ נישט פטור ווערן פון די זכרונות) און מיינע ניסיונות זענען, פאַרשטייט'זיך, פילפאכיג שווערער געווארן. זייט כ'האב באקומען עקסעס ביז בערך א חודש צוריק  איז נישט אדארך מער ווי א וואך וואס כ'האב נישט געזוכט כל מיני שמוץ און מוציא געווען ז"ל. געווענדליך איז עס געווען אפאר מאל א וואך און אויפטמאל אפילו אפאר מאל א טאג.

איך האָב חתונה געהאַט ביי די 20, האפענדיג אז כ'וועל עס "אויסוואקסן". אבער ווי מיר ווייסן זייער גוט, ס'ארבעט נישט אזוי.

די לעצטע 9 יאר איז געווען א כ'סדר'דיגע ראלער-קאסטער וואס גייט עפעס מער אראפ ווי ארויף. אסאך מער.

גלייך פאר דעם פארגאנגנעם פסח האב איך באשלאסן אז איך וועל טאקע פרובירן זיך צו פארבעסערן. איך האב זיך איינגעהאלטן פאר 14 טעג, לענגער ווי איך האב מיך איינגעהאלטן עניטיים פריער. דער קראך וואס האט נאכגעפאלגט איז אויכט געווען גרעסער ווי איך האב געהאט מאז ומקדם (כ'מיין, 4 מאל אין ווייניגער ווי 24 שעה... די לחכימא).

2 טעג שפעטער, האב איך זיך צוריק געכאפט און אינסטאלט א פילטער אויף מיין פאן - פאר די ערשטער מאל פון מיין אייגן רצון.

ב"ה, איך בין יעצט 15 טעג ריין (א נייע רעקארד) און, ביזדערווייל האב איך נאכנישט געהאט קיין געפערליכע נסיונות. איך ווייס אז זיי וועלן קומען און איך פרוביר זיך צו גרייטן אויף ווען זיי קומען...

WOW!!!

מזל טוב צו דיין ערשטע פאוסט! און צו דיין טרעד!

זייער ווייטאגליך צו הערן דיין עבר, זייער צופרידשטעלנד צו הערן דיין בליק אויפן עתיד.
בפרט דיינע לעצטע ווערטער "איך ווייס אז זיי וועלן קומען און איך פרוביר זיך צו גרייטן אויף ווען זיי קומען..."

גיי אן מיט א שטארקייט! השם יתברך זאל זיין מיט דיר.
זאלסט טאקע שנעל און גרינג ווערן אן אמת'ער חסיד!
זיין אמת'דיג מחובר מיט זיך, מיט די ארומיגע, און מיט הקב"ה!

שלום עליכם הרב מחובר!

איר זענט אנגעקומען צום ריכטיגע פלאץ, מיר וועלן אינאיינעם ווערן מחובר צום אייבערשטער! 

שלום עליכם און מזל טוב!
געוויינט בשעת'ן ליינען דיין פאוסט, איך רילעיט זייער, און איך פיל די פעין זייער שטארק.

שלום עליכם הייליגער טייערער חבר! 
מיט דיין אמת’ע רצון וועסטו בעז"ה אנקומען גאר גאר ווייט, זאל דיר השי"ת שענק די כוחות!

אוי וויי אזא ווייטאג

ישר כח, חברים יקרים, פאר די ווארעמע ברוך הבא.

טאקע דאס האט דער נביא ישעי' געמיינט ווען ער האט געזעגט "איש את רעהו יעזרו ולאחיו יאמר חזק".

נאר צוזאמען וועלן אונז קענען ארויפגיין בהר השם און בלייבן במקום קדשו!

שלום וברכה

עס איז א כבוד אייך צו האבן מיט אונז. דאס עפענען א אייגענע טרעד איז א גרויסע טובה פאר דיר און פאר אנדערע.

קען זיין עס וואלט געווען כדאי צו שרייבן מעהר וואס דו האסט אלץ פראבירט זיך צו העלפן אין די לעצטע יאהרן און פארוואס האט עס יא/נישט געהאלפן.

הצלחה מרובה און א גוט שבת

כ'וועל פראבירן צו זיין זייער אמת'דיג.

איך קוק אהן די לעצטע פאר חדשים (בערך) ווי די ערשטע מאל וואס איך פראביר באמת צו ווערן בעסער און זיך אויסהיילן.

פון די 7 ביז כ'האב אויסגפיגערט אז טאקע דעס וואס איך טו איז הז"ל האב איך עס פלעין ענדזשוי'ט.

ווען כ'האב געכאפט וואס ס'גייט פאר (בערך 14 יאר אלט) האב איך פון צייט צו צייט פראבירט צו אויפהערן, אבער מיט א פערטל הארץ. כ'בין געווען גאנץ באקוועם מיט דעם, נאר מיט אביסל חרטה - וואס כ'האב שטיל געמאכט.

ווען א בחור האט מיר פארגעשלאגן א "חברותא'שאפט" האב איך נישט פראבירט צו זאגן ניין, איך בין געווען עקסייטעד...

נאכן חתונה האבן האב איך אנגעהויבן איינזען אז דאס אז איך גיי נישט מער ווי א פאר טעג אן הז"ל איז נישט סתם ווייל איך ענדזשוי עס, נאר איך קען עס נישט אויפהערן. והא ראיה, ממש נאכ'ן זיין מיט מיין ווייב, האב איך עס געדארפט טון אליינס... נאך א זייער קורצע אינערלעכע וכוח האב איך באשלאסן אז טו בעד. למעשה האב איך הנאה דערפון און ס'באדערט מיך נישט אזוי שטארק. איך בלייב מיט דעם. מ'העט זיך שוין אפרעכענען מיט'ן באשעפער אן אנרעס מאל.

בערך 4 יאר צוריק, האב איך געדארפט לייגן א פילטער אויף מיין פאן מטעם המוסדות. האבענדיג פארלוירן עקסעס צו פארנאגרעפי, בין איך צוריק געגאנגען צו הז"ל ווי אין די "אלטע צייטן".

אפאר חדשים צוריק האב איך אנגפארגן צו ליינען אסאך וועגן עדיקשין בכלל און איבער פארנאגרעפי/ מעסטארבעשן עדיקשין בפרט. כ'האכ איינגעזען אז איך האב אן עדיקשין. 

ס'איז די ערשטע מאל וואס כ'האב מודה געווען באמת אז איך האב אן עדיקשין. כ'האב אנגעפאנגן פראבירן זיך איינהאלטן און ציילן טעג, כ'האב נישט גע'לעסט מער ווי א וואך...

די יעצטיגע זאך וואס איך ניץ איז א מהלך וואס רופט זיך The easy Peasy Method. קען זיין אז אנדערע האבן שוין גערעדט פון דעם אויף הד"א. איך פיל אז פאר מיר איז דאס א געוואלדיגע תועלת. כ'האלט שוין ביי 16 טעג - די לענגסטע וואס איך האב גע'לעסט אין מיין גאנצע לעבן - און, סא פאר, האב איך נאך נישט געהאט קיין ערענסטע תאווה פאר פארנאגרעפי (הז"ל איז א צווייטע מעשה, כ'בין ריין פון דעם אויכט, אבער ס'איז שווערער)

דא שטיימיר יעצט. טאג 16, איך פיל נישט ווי איך דארף מיך שלאגן כסדר, און איך מיין אז ס'איז א דאנק The easy Peasy Method.

Wow! You're an inspiration!

Keep it up!