די 11טע סטעפ פון די 12 סטעפס איז
Sought through prayer and meditation to improve our conscious contact with God
אין אידישע איבערזעצונג
מיר זוכן דורך תפילה און באטראכטונגען בעסער צו מאכן אונזער באוויסטזינוגע קשר מיטן אייבערשטער.
אזוי ווי די קורצע פאריגראף פון די 11טע סטעפ איז גאר קורץ וועלן מיר דאס מסביר זיין לויט ווי מען האט עס מיר געלערנט

די רפואה פאר אדיקשן ליגט, אין האבן א באוויסטזינוגע קשר מיטן אייבערשטן, (דאס מיינט לכאורה, נישט קיין געפאפטע, נישט קיין מצוות אנשים מלמדה'דיגע) א דורכדרינגליכע קלארע קשר וואס שפירט זיך די רואיגקייט בשעת מען האט עס, און אין די רגע וואס מען פארלירט עס, האט עס א שלעכטע עפעקט אויפן מענטש.

אלע סטעפס ביז די עלעפטע איז אויס צו קלארן אלע בלאקיטשעס (מסכים המבדילים) וואס בלאקט און האלט אפ די דאזיגע באוויסטזינוגע קשר.

דער קשר באשטייט פון א גרייטקייט מיט צו גיין מיטן אייבערשטנס פלאן פון מיין לעבן (נישט מיין פלאן) אינגאנצן אן קיין אויסנאם'ס. 

די ערשטע יסוד און דער אנהייב פון בויען דעם קשר איז טוען די ערשטע 10 סטעפס, די נעקסטע זאך, צו מאכן שטערקער און פעסטער דעם קשר איז, דורך די 2 זאכן וואס די 11טע סטעפ זאגט "פרעיר און מעדיטעשן"

פרעיר מיינט בעטן דעם אייבערשטן פאר דעת ער זאל מיר לאזן וויסן וואס זיין רצון איז פון מיר
מעדיטעשן מיינט געבן צייט דורך רואיג טראכטן און לאזן אריין קומען אין קאפ דעם אייבערשטנס געדאנקן ווי איך האב שוין אויסגעשמועסט אין מיין טרעט "וואס עס העלפט מיר"

דא האב איך געטראפן א גרויסע חידוש
נישט אלעס וואס איך דארף טוען פאר ריקאווערי וועל איך דוקא טרעפן אין די ביג בוק
ווייל נאכן זיך ארויס לאזן אינעם זיכעניש וואס ווערט דערמאנט אין די 11טע סטעפ "זוכן בעסער מאכן אונזער באוויסטזינוגע קשר" באקום אסאך הדרכה אויפן טאג פונעם אייבערשטן ביי מיין מעדיטעשן, אלעס וואס איך דארף וויסן לאזט ער מיר וויסן, ווי מער איך זיך און איך מאך בעסער דעם קשר ווער איך געוואר וואס איך דארף טוען פונעם קול השם. דאס געט רואיגקייט און דאס געט ריקאווערי.

איך דארף דא פשוט פארעכטן, איך האב עס נישט געשריבן ריכטיג
די ערשטע 9 סטעפס איז אויס צו קלארן אלע בלאקיטשעס וואס שטעלט זיך אין דערמיט און לאזט נישט דעם קשר געשעהן, און ווי אויך אנהייבן די ערשטע טריט אינעם קשר.

די 11טע סטעפ איז בעסער מאכן און וואקסן אינם קשר אויף א טאג טעגליכע פארנעם.

די 10טע סטעפ איז אזוי ווי א מענטענענס סערוועס, צו האלטן ריין די וועג צווישן מיר אינעם אייבערשטן, אז טאמער פאלט דארט אריין עפעס שמיץ, פרישע בלאקיטשעס וואס וועט ווייטער בלאקן דעם קשר, איז די ארבעט פון די 10טע סטעפ דאס אויסצורייניגען,

אבער די תכלית פון אלע סטעפס איז ווייטער די 11טע.,די 10טע דארפן אמהל ניצן אפט און אסאך מאהל האב איך צייטן וואס איך דארף עס בכלל נישט ניצן, אבער אן די 11טע סטעפ ווער איך אויס מענטש גאנץ שנעל.

דיסקלעמער: איך רעד פון מיר, פון די פראגראם ווי אהין דער אייבערשטער האט מיך געשיקט, איך בון געוואוינט צו שרייבן שרייבעריש, קען עס אויסזעהן ווי איך שרייב זאכן כאילו ,אזוי איז עס" און פערטיג, ניין ניין און נאכאמאהל ניין, איך רעדט נאר פון מיר, פון וואס עס העלפט מיר.

טייערע דאווען 
איך האב אפאר שאלות צו דיר
ווען קומט אריין השתדלות סיי רחניות סיי גשמיות, למשלאיינעם קינד פירט זיך נישט ווי עס באדארף צו זיין למשל, ווי אזוי קען ער דאס עקסעפטען?  לכאורה דארף ער איבער דרייען די וועלט צו פראבירן אים צו העלפן ארויסקרוכן פינעם פלאנטער א וודאי דארף ער מתפלל זיין אבער ווי אזוי גייט דיין פראגראם מיט דעם
והה"ד בעניני גשמיות אויף א אנדערע אופן

אז די פרעגסט מיך א זאך וואס איך האב אליין מיטגעמאכט, און איך מאך נאך אביסל יעצט אויך מיט, איז דאס מיר זייער צום הארצן, איך קען פשוט ענטפערן פון מיין איקספיריענס.

אן אריין גיין אי פרטים, מיין זוהן האט נישט געקענט צירוק גיין אין די ישיבה ווי ער האט געלערנט פאריגע זמן, ווי אזוי בון איך דורך געגאנגן די שווערע צייט?

ווי איך האב שוין געשריבן אין מיין טרעד "וואס עס העלפט מיר" אז קודם האב איך געארבעט די 12 סטעפס אבער צו לעבן דערמיט דארף איך מיין טעגליכע ארבעט.

יעצט איז אזוי
מיט מיינע היינטיגע אויגן זעה איך, אז אין די פריעדיגע יארן פלעג איך מיך באניצן מיט דאס ווארט השתדלות בעיקר ווען איך האב געוואלט פארענטפערן מיין ריבו השתדלות וואס איז געקומען מכח מיינע געפילן ווי אויפגערעגטקייט, ווייטוג, דיסעפוינטמענטס.

ווען איך האב צום ערשט געארבעט מיין דריטע סטעפ, אין די פראגראם וואס איך ארבעט היינט צו טאגס, בון איך געוואר געווארן אז השתדלות האט גארנישט מיט ווייטוג, נישט ווייל איך בון פארווייטוגט אויף מיין זונס מצב, און נישט וועגן די שרעק וואס איך האב "וואס וועט דא זיין"? דערפאר דארף איך טוען השתדלות, פארקערט וואס אימער איך וועל טוען מכח די שרעק אדער די ווייטוג אויף די איינגעשטטעלטע וכו, וועט נישט קענען ווערן אנגעריפן השתדלות, ווייל דעמאלטס ארבעט איך ווייל איך שפיר אז איך פיר דא דאס "גאנצע" געשפעט, הלמאי דא ווערט אפגעטון געפערליכע עוולות מיט מיר, און איך זעה פאר מיינע אויגן איין סעלושען, וואס דאס איז, אז איך זאל איבערדרייען וועלטן, אז די זאך זאל ווערן מסודר, דאס הייסט נישט השתדלות, דאס וואלט איך ענדרשט געריפן "געפירט די גאנצע קעיס", השתדלות הייסט נאר ווען איך טוה מיין חלק אויף א אופן ווי א ארבעטער אין די פוירניטשער פאבריק וואס דארף צאם קלאפן די טיש און עס אינטערסירט אים נישט פון ווי די העלצער קומען, און נישט וואס מען גייט דערמיט ווייטער, דער בעל הבית (וואס אין מיין פאל איז דאס דער בורא עולם) אים איטערסירט און ווייסט אלעס ארום דעם האלץ פון אנהייב ביז עס ליגט ביים קאסטעמער אין געשעפט אדער אין הויז.

דאס האב איך געלערנט ווען איך האב געארבעט די דריטע סטעפ און אויך ווייטער ביי די פערדע פיפטע זעסטע און זיבעטע.

למעשה ווי געזאגט שוין, דאס וואס איך האב דעמאלטס געארבעט די סטעפס העלפט מיר נאך נישט אויפן טאג טעגליכע ווירטשאפט, איך ווייס טאקע אז אינעם אייבערשטנס וועלט געשעהט נישט קיין מיסטעקס, איך ווייס אז אלעס וואס גייט פאר מיט מיין זוהן און וועט מיט אים פארקומען איז לטובה, איך פיר נישט זיין לעבן נאר דער אייבערשטער פירט עס, איך דארף טוען השתדלות בלויז צו טוען מיין חלק ווי אזוי עס זעהט אויס בדרך הטבע אז עס קען טוישן זאכן לטובה, אבער עס דארף זיין אינגאנצן אפגעטיילט פון די הרגשים.

דאס אלעס ווייס איך און איך האב עס געלערנט, די שאלה איז אבער יא, איך האב א איגא, דער איגא דערשרקעט זיך נישט איבער סיי וואס איך האב געלערנט, ער איז דא ביי יעדע געלעגנהייט מיך אריין צו שלעפן אין זארג, און ווייטוג א.א.וו. וכאן מצא בעל חוב לגבות את חובו, אזא מעשה, ווי אזוי קען מען איבערקומען די שרעק מיט די ווייטוג.

דער תירץ איז (וואס איך האב געטון און טוה עד היום הזה)
איך הייב אויף דעם קול השם יעדן טאג עקסטער אין מיר, די אלע זאכן וואס איך האב דעמאלטס געלערנט שרייב איך אראפ יעדן טאג אויף אנדערע ווערטער לויט ווי עס קומט מיר אריין אין קאפ בשעתן שרייבן, און עס קומען ב"ה אסאך מאל צו חידישם פון התחזקות וואס איך טרעף אויפן פאפיר נאכן שרייבן.

די קול פון די איגא איז מיין סם, די קול השם דארף איך אויפהייבן אין מיר און דאס טוה איך, אסאך מאהל טוה איך עס אינמיטן טאג אויך, ווען אימער איך ווער אטאקירט פון די איגא.

איך וועל פראבירן אפשר שפעטער איבער צו שרייבן מיינע גיידענס פון יענע שווערע טעג, לויט די פאראינטערסירטקייט פונעם עולם.
נאכאמאהל שכח פארן פרעגן, איך האף אז עפעס איז דיר פארעטפערט געווארן, 
פיל פרי די עסק עני טונג.

אזוי ריכטיג 
אבער אין למעשה ווי אזוי טיילטסטו עס ווי סאך האסטו געטוהן ווען האסטו געשפירט גענוג! איך האב שוין געטוהן מיין שערר?

אמת דאס איז די מערסטע דיפיקאלט פארט פון די יומען ביאינג 
עס איז פארהאן א נוסחא וואס ווערט שטארק באניצט אין די 12 סטעפס גרופס
וזה הוא
רבונו של עולם
געב מיר די רואיגקייט אן צו נעמען די זאכן וואס איך קען נישט טוישן
די שטארקייט/קאראזש צו טושן די זאכן וואס איך קען
די דעת צו וויסן די חילוק

אין מיין איקספיריענס
ווען איך ארבעט צו האלטן די קאפ ריין פון נגיעות ווי ווייט מעגליך, האב איך א שטיקל געפיל אויף א השתדלות אויב עס איז ריכטיג אדער נישט, אבער מאך נישט קיין טעות אסאך מאל דארף איך ריפן א צווייטן וואס מאכט נישט יעצט מיט מיינע נסיונות, ער זאל מיר אויפמארקזאם מאכן וואס איז ריכטיג און וואס נישט.

בעיקר איז שווער ווען די איגאאיסטישע געפילן צווישן א טאטע אין א קינד הערט נישט אויף צו באשעווען.
איינע פון מיינע גיידענס איז געווען אמאהל אזוי
איך געב דיר די איגא די זאלסט זיין אווער (באוויסטזיניג) וואס די קענסט טוען אין דיין מצב, דיין ארבעט איז עס צו פילטערן, נעם ארויס די אינפארמעשן און דאן טוה וואס איז ריכטיג.

יישר כח פארן עס ארויסברענגן לפי דרכיך, איך האב גלייך געוואלט ענטפערען, אבער איך האב נישט יעצט דעי כח הסברה ווי דו
-
איך גיי אויך יעצט דורך זייער א שווער תקופה סיי מיט מיין ב"ב [נישט שלום בית] און סיי מיט איינע פון מיינע קינדער
און דעי געדאנק אז איך בעט גיידענס פון אייבירשטן, דו ווייז מיר וואס דו ווילסט איך זאל טוהן, האט געטוישט מיין לעבן, דאס איז נישט די ערשטע מאל וואס איך האב שווערע תקופות, און איך האב עס נאך קיינמאל נישט דורך געלעבט אויף אזוי וועג ווי איך לעב עס יעצט, די רואיגקייט וואס איך פיהל, איז ממש א מתנה פון ג-ט
די איינרעדעניש אז ווען איך וועל נישט זיין רואיג, וועל איך קענען עפעס אויפטוהן איז אזוי פאלש
איך האב מיך אריין געלייגט אין קאפ, אז נומבער 1 אין מיין לעבן איז רואיגקייט, ווייל ווען איך בין נישט רואיג ווער איך דיסקאנעקטעד פון ג-ט, און ענדיגן וועט זיך עס מיט מעסטערבעישען, וואס דאס וועט נאר זיין די התחלה צום תהום, ממילא וואס ס'זאל נאר נישט פאסירן אין די וועלט, זאל זיך עס איבערדרייען ווי סדום און עמורה, דארף איך בלייבן ווייטער רואיג, נאר בעטן השי"ת פאר גיידענס וואס צו טוהן נעקסט, און רוב מאהל קומט די ענטפער, די מחשבה גיבט א בליץ אויף מיט א געדאנק
-
לגוף הענין גייט עס מורא'דיג טיף, ווען איך בעט מיין קינד זאל מצליח זיין, בעט איך עס נישט ווייל 'איך' וויל ער זאל מצליח זיין, אפשר וויל דער אייבישטער ער זאל נישט מצליח זיין, איך ווייס נישט וואס דעם אויבערשטען'ס ווילן איז, אבער דאס וויל זיכער דער אייבישטער - אז איך זאל דאווענען פאר איהם, וואס די תוצאה פון דעי תפלה וועט זיין דאס לאז איך אינעם אייבירשטען'ס הענט, ממילא בין איך רואיג
מיין גאנצע וועג ווי אזוי איך דאווען אויף מיין ווייב און אויף מיין קינדער האט זיך געטוישט, און העפענס טו בי אז כמה פעמים זעה איך אסאך בעסערע תוצאות פון מיינע תפלות

גראדע ווען איך בין אנגעצויגן זינדיג איך נישט

וואס מיינסטו מיט
אויב מען קען אביסעל אויסשפילן די משל סטעפ ביי סטעפ

מען דארף דאס טוהן בחבורה אדער מיט א חבר, אליינס ארבעט עס נישט, דאס דארף עבודה רבה,
איך האב געמיינט עס וועט זיין גרינגער ...

איך טוה עס ווען איך שטיי אויף, און שפעטער 9:30 ווען איך בון ביי די ארבעט הער איך צו מיט מיין בלוי טוט א מיטונג וו מען טוט דאס בחבורה.
הלוואי וואלט איך געהאט אזא חבורה מיטן היימישען מאמאע לשון

מיין היינטיגע גיידענס
א גוט מארגן
איך בון העכער דיר, איך באשיץ דיך, קיין שלעכטס קען מיט דיר נישט פאסירן, אלעס וואס עס פאסירט מיט דיר איז פון מיין פלאן פאר דיין לעבן, פאר דיין שלמות'דיגע טובה.
גיי אן מיט אלעם, דורך, אלס טוען די נעקסטעט פיצי סטעפ אויפן גוטן ריכטונג, טראכט נישט פאראויס איבער דיינע אבליגעשענ'ס, טוה נאר די נעקסטע קליינע טריט וואס שטייט פארענט פון דיר, די וועסט אנקומען זייער ווייט, מיין פלאן וועט ווערן געטון דורך דיר.

אמונה און בטחון און נישט זיין קיין אגאיסט באמת, האט גארנישט מיט די 12 סטעפס,
עס האט מיט א אנדערע פראגראם וואס איז נאר געבויעט אויף איין סטעפ 

בא חבקוק והעמידן על אחת
צדיק באמנותו יחי'

בס"ד

טייערע חברים וידידים החוסים בצל הקודש פה בק"ק גי"א המקום יהא בעוזרכם וימלא כל משאלות לבכם ברוחניות ובגשמיות

הנה נא הואלתי צו דערציילן אביסל וויאזוי איך בין סאבער פאר היינט, עס איז נישט קיין גרויס חכמה אדער איך ווייל אליין נישט וואס, אבער א מציאות וואס רעדט ווערטער אז היינט בין איך ב"ה סאבער און דאס דארף א הסבר.

פארוואס?

ווייל אמאל איז דאס נישט געווען! פרייטאג איז אלץ געווען א שווערע טאג, פרייטאג האב איך ליידער זייער אסאך מאל מוז"ל געווען אין אפיס, געקוקט שמוץ און וואס דען נישט? האטליינס, אה, דאס אויך, ווייל שמוץ אליין איז מיר קיינמאל נישט געניג געווען.

איך וועל דערציילן איין קליינע זאך, לקיים מה שנאמר בתוך רבים אהללנו, אז מען זאל וויסן וואס דער באשעפער האט מיט מיר געטוהן. עס איז געווען אפאר יאר צוריק, איך געדענק נישט צו 5-6-7 יאר, און מיין אידענע האט געדארפט גיין אין וואסער פרייטאג אויפדערנאכט זיך מטהר זיין, און פרייטאג נאכמיטא איז זי געווען דארט זיך גרייטן, און איך בין געבליבן אכט געבן אויף די קינדער.

בשעת מעשה האב איך אויף מיין פליף פאון געזוכט שמוץ, און נישט סתם שמוץ נאר איינעם מיט וועם וכו' רח"ל, איך האב אנגערופן א זונה רח"ל. עס איז גארנישט געווארן דערפון ב"ה און אזוי ווייטער האט מיר דער באשעפער אפגעהיטן פון טוהן אזא הארבע קראנקע זאך, אבער עס האט מיר געוויזן דאן און יעצט נאך מער ווי קראנק איך בין, אויב איך קען ערב שבת פאר די ווייב גייט וועלן טוהן אזא זאך.

פארוואס זאג איך עס אייך? ווייל איר זאלט וויסן ווי קראנק איך בין, און ווי ווייט מיין מחלה קען מיר פירן, און מיט דעם אלעם איז דער גרויסער באשעפער אזוי גוט צו מיר אז היינט טוה איך עס נישט, און נישט נאר איך טוה עס נישט נאר איך וויל עס נישט און איך קען באשטיין, נאר פאר היינט, אגאנץ לעבן מער נישט צו האבן קיין סעקס. איך גלייב מיר אליין נישט!

דאן וויאזוי האט עס פאסירט? וויאזוי איז א שיכור ווי מיר געקומען צו אזא מצב?

וועל איך אייך דערציילן וואס איך טוה טעגליך, און איך בין מוסר מודעה אז איך ארבייט א 12 סטעפ פראגראם, און איך בין בקשר מיט אנדערע מענטשן אין מיין מצב סיי לעבעדיג און סיי אויפ'ן טעלעפאון, אבער איך וועלן נישט רעדען פון יענע חלק וואס געוויס זענען אומבאקוועם דערמיט, אבער יענס איז א ריזיגער חלק פון מיין זיין סאבער היינט.

א - איך דאווען צום באשעפער גלייך אינדערפרי. נאכן זאגן מודה אני, ברכת התורה, קרי"ש, בעט איך א ספעצעיעל תפלה מיר צו האלטן סאבער, מיר צו באגלייטן אויפ'ן גאנצן טאג, אוועקצונעמען מיינע מדות רעות, מיר צו געבן כוח און מוח פארן טאג, און וואס איך שפיר אז איך דארף היינט ספעציעל וועל איך ארויסברענגען

ב - איך לייען יעדע טאג עפעס וועגן מיין מחלה, עס מאכט מיר געדענקען ווער איך בין און פון ווי איך קום

ג - איך קוק נישט דארט ווי עס וועט מיר ברענגן לאסט וכו' פשוט, איך קוק נישט

ד - איך נעם נישט קיין "עקשאן", דאס הייסט טוהן בפועל עפעס וואס קען מיר ברענגן צו לאסט

ה - אויב איך שפיר א שטארקע תשוקה צו לאסט וועל איך זיך נישט קריגן דערמיט, נאר עס לאזן לויפן, עס אנערקענען, יא, איך האב דעם געפיהל, באשעפער נעם עס פון מיר, און נאך בעסער ווען איך קען עס זאגן פאר א צווייטן אדער דא אויף גי"א, און עס גייט אוועק, אויב נישט נאך איינמאל זאגן זאגט מען עס נאכאמאל און אויב נישט נאכאמאל און נאכאמאל און נאכאמאל וכו', ביז עס וועפט אויס ב"ה

ו - איך טראכט פון באשעפער און איך טראכט וויאזוי איך קען טוהן עפעס פאר "יענעם" נישט דייקא פאר מיר, דאס איז א מציאות אז דאס העלפט גאר גאר שטארק

ז - איך האב געדולד צו די מענטשן וואס איך האב נישט קיין געדולט צו זיי. איך וועל דייקא יא רעדען צו יענע מענטשן, און זיין גוט צו זיי, און בעטן פאר זייער הצלחה

ח - און העולה על כולם, הבוטח בה' חסד יסובבני, אז מען פארלאזט זיך "אינגאנצן" אויפ'ן באשעפער נעמט ער ארום מיט רחמים וחסדים, און ווען מען האט רחמים וחסדים דארף מען נישט גארנישט מער אויף די וועלט.

זייט מיר אלע געזונט

א גוט שבת

שכח הבא לטהר פארן מיט-טיילן

נעכטען געטראפן אין רמב"ם ביים לערנען דעם חק, רעכענט ער אויס דריי סארטן וואס ווערן אנגעריפן אפיקורסין איינע פון די איז איינער וואס זאגט שאין שם מדע שמגיע מהבורא ללב בני האדם
דאס איז פון וואס מיר האבן ארום גערעדט אין דעם געהענגל

דער אייבשער האט דיך אונטער שיקט די רמב''ם צי מרמז זיין די זאלס אהער קומען שרייבען נאך דער עולם וויל נאך הערין די פלעגסט שרייבען זייער שיין וי מיס יאר

די מעשה איז אזוי
איך פערזענליך טוה ווייטער יעדן טאג מיין גיידענס אינדערפרי און אזוי ווייטער במשך דעם טאג ווען עס פעלט אויס, עס ארבעט (מירעקעלעס) ניסים'דיג, איך בון נישט געקומען אהער שרייבן ווייל איך בון א שרייבער, און ווייל איך וויל מהנה זיין אידן מיט שרייב ווערק, אפשר איז דאס אויך א ענין, אבער איך האב בעיקר געוואלט איבער געבן פאר מענטשן וואס סטראגלן מיין סטראגל, וואס עס האט מיר געהאלפן און העלפט מיר ווייטער, ווי איך פארשטיי קען דאס העלפן פאר אנדערע אויך.

און ווי באלד איך טוה יעדן טאג איבער די זעלבע זאך האב איך נישט וואס מוסיף צו זיין, איך מיין איך האב עס אראפ געשריבן געניג פארשטענדליך, און יא געס וואט איך האב נאך גארנישט צוגעלייגט צו דעם רעסעפי און עס ארבעט, עס ווערט שטערקער אין מיר, עס נעמט איבער די דאנקונגסגענג, אבער אין די פאקטישע ארבעט פון מיין זייט האב איך נישט קיין שום הוספות.
ווען איך האב דאס געטראפן אין רמב"ם בון איך געוואר געווארן אז עס לויטן רמב"ם איז דאס וואס איך טוה א חלק פון זיין א איד, און דאס איז מיר געווען א חידוש וואס איך האב געוואלט מיט-טיילן דא.

עס איז יעצט 15 חדשים מיט דריי וואכן פון ווען איך בון קאמפליטלי סאבער, אזוי טראכט איך ניטעמאל דערפון, נאר יעצט ווען איך האב מיך געטראפן אין די צייט פון יאר האב איך איך מיך געכאפט אז דאס איז לכאורה דאס ערשטע מאל וואס פון איין ראש חודש אלול ביז די אנדערע וואס איך בון ב"ה אין די זעלבע גוטע מצב.

שקויעך פאר מעלדן דאס געט חיזוק
יעצט ביסט שוין יא אריין געקומען לאמיר דיר שטעלן א פראגע
מען זעט דיר יעדן טאג אזוי שטיין און די קארנער דאווענען א צוויי פאכיגע וועג
פארוואס הערט מען נישט פון דיר 
אז די ביזט דא לאדיר הערן

איך ווייס טאקע נישט פארוואס איך שטיי דא ביי די זייט, ס"ה איינמאל איך סיין אריין ווער איך נישט ארויסגעסיינט פון זיך אליין, ער לאזט מיך אריין געסיינט ווילאנג איך סיין נישט ארויס, דאס מיינט גאנצע וואכן וואס די פעיטש פון הדא איז אפען און איך ווייס ניטאמאל דערפון, וועסטו דאך פערגן די אלטע קשיא "הא גופא קשיא" איך האב מורא אז אויף דעם איז דער תירץ תיקו, איך וואלט אפשר יא געדארפט זיין דא מער, אגב צוויי הודעות ארויפציר בון איך מיך אביסל מתנצל אויף דעם דאס איז שוין געווען מיט א שיינע צייט צוריק.

שכח פארן אריין קומען פארציילן.

ווער ווייסט האפענטליך וועלן מיר עס אלע קענען זאגן נעקסטע יאר!!!

ענדליך האט ער זיך ערלויבט אויסצורעדן אינמיטן דאווענען, און נישט סתם אויסרעדן, נאר געברענגט א זאפטיגע סוקסעס געשיכטע וואס ברענגט ביי אונז אלע אויף אן אפעטיט זיך אויך צו געפונען אין אט אזא מצב.

א גרויסן שכ'ח פארן מיטטיילן, און א גרויסן שכ'ח פארן אנהאלטן די מנין דא אין ביהמ"ד הדא, אזוי אלעמאל ווען עימיצער קומט אריין שפירט ער זיך נישט אליינס...