לייענענדיג דא פארגאנגענע וואך סוף וואך, איז מיר ארויפגעשווימען א פאסירונג וואס איך האב שוין לאאאאאאאנג פארגעסן, און איך האב זיך עס דערמאנט, און עס האט מיר אנגעהויבן ציפן אזש עס איז געגאנגען א רויך, אלע מיינע געשעהנישן האב איך געשערט מיט מיין טערעפיסט, און די האב איך פארגעסן, און איך האב מיר עס דא דערמאנט, ווי איך האב שוין געשריבן עטליכע מאל איך בין געווארן מאלעסטעד עטליכע מאל דורך עטליכע מענטשן, און ווי אויך בין איך געווארן גערעיפד דורך עטליכע, איך וועל מיטטיילן א געשיכטע וואס האט מיט מיר פאסירט, און איך האף אז עס וועט דינען א מוסר השכל ווי ווייט מען ברויך האבן אן השגחה אויף א קינד.
ווען איך בין געווען א יונגע בחור מן הסתם בערך 14-15 יאר האב איך מיר באקענט מיט עפעס א בחור וואס איז געווען בערך 3-4 יאר עלטער פון מיר, עס איז אויסגעקומען דורך געוויסע סיבות פארוואס מיר האבן זיך געקענט, מיר האבן נישט קיין סאך זיך נאנט געהאלטן, סאיז בעיקר געווען מיר האבן זיך געגריסט איינער דעם צווייטן ווען מיר האבן זיך געטראפן, און דאס איז פשוט געווען ווייל מיר האבן זיך איינמאל באקענט צוליב א געוויסע סיבה.
פאסירט האט עס איינמאל ווען יענע בחור איז געווען א חתן, און ער האט מיר מרמז געווען אז ער וויל מיט מיר............. איך האב אים קאטאגאריש אפגעווארפן, איך האב מיר געגרוילט פון מין במינו, בפשטות ווייל נאכן דורכגיין אזויפיל טראמא בעיקר פון רעיפ אז עס האט מיר פארעקלט, הקיצור מיט דעם האט זיך גענדיגט יענע צוזאמטרעף.
עטליכע יאר שפעטער, בין איך געווען מן הסתם בערך 17 יאר, און יענער איז שוין געווען א אינגערמאן בערך 2 יאר נאך זיין חתונה, איך געדענק נישט פונקטליך וויאזוי, אבער ער האט עפעס אויסגעפונען אז איך דארף זיין אין זיין שטאט ווי ער וואוינט א געוויסע טאג, און ער האט עפעס אנגעדרייט (לכאורה דורך א צווייטן, איך געדענק נישט יעצט) איך זאל אים ברענגן א געוויסע פעקל (איך מיין עס איז געווען זיין ר''ת תפילין) און איך האב גארנישט חושד געווען אויף די מינוט, און איך האב מיטגענומען מיט מיר די פעקל.
אזוי ווי איך בין אנגעקומען אין יענע שטאט האב איך אנגעהויבן שפירן עפעס א אומרואיגקייט, איך האב עפעס געשפירט אז א נעץ איז דא אויסגעשפרייט, איך האב אבער נישט געוואוסט אויף זיכער, למעשה יא,ניין איך בין אהינגעגאנגען אפטראגן דאס פעקל, איך קלאפ אריין אין טיר, און דער אינגערמאן עפענט אויף די טיר, און ער הייסט מיר אריינקומען, איך האב אים אפגעזאגט, און איך זאג אים איך יאג זיך, דא האסטו און זיי געזונט, אבער דער אינגערמאן איז געווען אסאך שטארקער פון מיר, און ער האט מיר פיזיש אויפגעהויבן און אריינגעשלעפט ביז זיין בעדרום און פארשפארט די טיר, פון דא און ווייטער רעזערוויר איך בלויז פאר מיין טערעפיסט..............
וואס זאגט די מעשה???? עס האט נישט פאסירט אין מקוה! וואלט מיין טאטע עס געקענט אפהאלטן? איך ווייס נישט, איך מוטשע זיך שטארק מיט די קשיא! יתכן אויב וואלט ער געהאלטן אן עינא פקיחא אויף מיר, וואלט ער מיטגעהאלטן פונקטליך מיין סקעדשול, און ער וואלט מיר נישט געלאזט אלץ בחור גיין אפטראגן עפעס א פעקל צו א אינגערמאן ערגעץ אין אן אנדערע שטאט.
יעצט צוריק צו די מקוה אישו.
איך בין ב''ה קיינמאל נישט געווארן אטאקירט אין מקוה ווי ווייט איך געדענק, אבער יעדע מאל וואס איך גיי אריין אין די מקוה ווי איך גיי יעדן טאג, אויב דערזעה איך דארטן ר' פלוני אלמוני שליט''א ער איז א גאר וואוילער חולי נפש וואס האט שוין ב''ה חתונה געמאכט מן הסתם רוב פון זיינע קינדער, אן ערענסטער איד אין אלע ענינים חוץ שמירת עינים, די בלוט קומט מיר ארויף אין קאפ ווען איך זעה אים דארטן, ער האט זיין מקום קבוע ביי די שויער'ס, און ער נעמט נישט אראפ זיין אויג פון דארטן, ער געבט א השגחה מעולה אויף יעדן איד אויב ער איז גע'מל'ט, איך ווייס נישט אויב ער האט שוין איינעם מזיק געווען, איך שטעל זיך פאר אז מן הסתם נאכנישט, ווען יא וואלט מען אים זיכער נישט אריין געלאזט אין מקוה מער, אבער לאמיר אים שטעלן בחזקת כשרות, דער איד איז שוין אזוי דבוק דערין, אז ער באהאלט עס ניטאמאל, נישט אז ער קוקט זייטיג אדער נאר ווען קיינער זעהט נישט, ער איז עמטליך אויסגעדרייט מיט די אויגן צו די שויער, מרישא ועד גמירא, ער פארברענגט אין מקוה כאטשיג א האלבע שעה - א שעה, וואלט איינער געוואלט אז זיין בחור זאל זיך אויסטוהן פאר אזא חולי נפש? איך בין נישט מסכים! און פארדעם לאז איך נישט מיין קינד גיין אין מקוה!
אפשר האט ר' פלוני אלמוני נאכנישט מזיק געווען קיינעם, איך וויל אבער נישט אז מיין קינד זאל זיין דער ערשטער, איך בין אפשר נישט ניזק געווארן אין מקוה, איך וויל אבער נישט מיין קינד זאל יא ווערן.
קען זיין איך בין נישט גערעכט, איך האף אבער אז מיין קינד וועט מיר פארשטיין אויף דער עלטער.