מוותר געווען אויף גרויסע געלטער צוליב שמירת עינים
אויף די עלטערע יארן פונעם ראב"ד ירושלים הגאון רבי ישראל יעקב פישער זצ"ל האט ער זייער געליטן אויף די לונגען ל"ע, און ער האט געמוזט שטענדיג זיין צוגעבינדן צו אקסידזשען, און עס האט שטארק פארשווערט זיין גיין. אין יענער צייט איז נפטר געווארן הרה"ח ר' יעקב שלמה הירשלער ז"ל, איינער פון די עלטערע תושבים אין 'זכרון משה' געגענט, ווען מען האט דאס פארציילט פאר'ן רב האט
ער האט געזאגט אז אלס רב פון דער שכונה וויל ער זיך באטייליגן ביי דער לוי', און דער רב האט מוסיף געווען אז ער וויל אויך זאגן דברי הספד אויפ'ן נפטר. זיינע נאנטע האבן אים פרובירט אפצורעדן פון גיין, ווער רעדט נאך פון מספיד זיין, ווייל דאס רעדן איז אים אנגעקומען נאך פיל שווערער צוליב דעם אקסידזשען טאנק, אבער דער רב האט זיך געהאלטן ביי דאס זייניגע, ער וויל גיין און זאגן דברי הספד.
ער איז טאקע אנגעקומען צום לוי' טראץ אלע שוועריקייטן, און מיט התרגשות האט ער אנגעהויבן זיינע דברי הספד וואס איז געזאגט געווארן מיט התעוררות און קול בוכים, זאגנדיג צווישן אנדערע אז 'דער נפטר האט באשיצט מיט זיין זכות אויף די גאנצע שכונה, און ער איז געווען א גבור הכובש את יצרו'.
די גאנצע מעשה איז געווען א גרויסן וואונדער, קודם דעם רב'ס קומען צו דער לוי' אין אזא מצב, און פארוואס ער האט דוקא געוואלט מספיד זיין, און בפרט דאס וואס ער האט געזאגט אז ער האט מגין געווען אויף דער גאנצער שכונה.
פארציילט הגה"צ ר' גמליאל ראבינאוויטש שליט"א, אז ווען ער איז געווען ביי די אבלים אינמיטן דער שבעה, האט אים איינער פון די זון פארציילט די סיבה פארוואס דער רב איז זיך באגאנגען מיט אזא כבוד צו זייער טאטן; מיין טאטע האט במשך פילע יארן געארבעט אין א שפיטאל. ווען ער איז געקומען אויף די עלטערע יארן ווען מען קען שוין גיין אויף פענסיע, האבן די שפיטאל באאמטע געבעטן פון מיין טאטן אז ער זאל נאך בלייבן ארבעטן אין שפיטאל, נאר מען וועט אים טוישן צו אן אנדערער אפטיילונג ווי ביז יעצט. זיי האבן אים פארשפראכן אז אויב וועט ער דארט ארבעטן וועט ער גאר שיין פארדינען, פיל מער ווי ביז יעצט, און אין צוגאב וועט ער שפעטער ביים פענסיאנירן באקומען פיל מער געלט. פון דער אנדערער זייט, אויב וועט ער יעצט אויפהערן ארבעטן, וועט ער באקומען גאר א מאגערן געהאלט אין זיין פענסיע.
מיין טאטן איז שטארק געפאָלן דער פלאן, ווייל ער איז נאך געווען געזונט און פריש, האט ער דעריבער זיך אינטערעסירט ביי די שפיטאל באאמטע וואס גענוי זיין ארבעט איז. הערנדיג דעם נייעם פאסטן האט ער געזען אז דאס איז פארבינדן מיט שאלות פון יחוד, אבער זיי האבן אים פארזיכערט אז מ'קען דאס מסדר זיין הלכה'דיג אויף אן אופן אז ס'זאל זיין אינגאנצן אויסגעהאלטן.
מיין טאטע האט אבער נישט געוואלט אליין באשליסן, האט ער דעריבער געזאגט אז ער וועט פרעגן זיין רב, און דערנאך וועט ער קענען געבן אן ענטפער. איז ער טאקע געגאנגען צום רב, הגאון רבי ישראל יעקב פישער זצ"ל, און אים פארגעלייגט די שאלה וואס דא האנדלט זיך מיט אלע פרטים. נאכ'ן דורכטון אלע צדדים, האט אים דער רב גע'פסק'נט אז מען קען גרינג אויסשטעלן אז ס'זאל נישט זיין קיין שום פראבלעם מיט איסור יחוד, און עס וועט זיין אויסגעהאלטן הונדערט פראצענט לויט די הלכה. דער רב האט אבער צוגעלייגט: "איןהכי נמי מיט'ן איסור יחוד האבן מיר זיך אן עצה געגעבן, אבער די הרהורי עבירה וואס דאס קען ברענגעןוועט זיין פיל שווערער מסדר צו זיין אז ס'זאל דיר נישט שטערן!".
הערנדיג אזעלכע ווערטער, האט מיין טאטע אפגעמאכט אז ער וועט נישט אננעמען אן ארבעט אין אזא פלאץ פאר אפאר דאלער. ער האט איינגעמאלדן פאר'ן שפיטאל אז ער דארף נישט דעם נייעם פארשלאג, און ערזאגט זיך אָפ פון זיין ארבעט. אזוי ארום האט מיין טאטע מוותר געווען אויף אלע גרויסע געלטער וואס ער האט געקענטפארדינען, און ער איז געבליבן מיט'ן מאגערן געהאלט זיין גאנץ לעבן! ווען דער רב, הגאון רבי ישראל יעקב זצ"ל, האט געזען דעם געוואלדיגן שריט פון מיין טאטן, איז ער געווארן מורא'דיג איבערגענומען, וואוסנדיג פערזענליך וואס ער האט דא מקריב געווען, ער וואלט ממש געקענט חתונה מאכן אלע אייניקלעך מיט דעם געלט, און אנשטאט האט ער פארציכטעט אויף דעם ריזן אוצר און אויסגעקליבן צו האבן א דחקות'דיג לעבן, אלעס כדי נישט נכשל צו ווערן מיט הרהורים. אט דאס איז געווען די סיבה פארוואס ער האט זיך אזוי שטארק אנגעשטרענגט ביי זיין לוי’' און ער האט אים אזוי אויסגעלויבט, צוליב זיין געוואלדיגער שעצונג פאר'ן מסירת נפש שריט וואס ער האט געטון.
(קרעדיט:יוסי וויל זיין וואויל)
