א גוטן ערב שבת

יעדעם'ס הארץ באקומט א ציפ ליינענדיג די ערטשע פסוק די וואך "כי תצא למלחמה על אויביך"... מיר שטייען דאך כסדר אין אזא ביטערע מלחמה, די "מלחמה הגדולה" ווי די ספרים רופן די מלחמת היצר. מ'שלאגט זיך און מ'פייט, מ'מוטשעט זיך געפרערליך, מ'טוהט זאכן אנקעגן די אייגענע רצון... מ'זעהט ממש נישט קיין עק.

אבער די אייבישטער בעהט אונז זאלן כאטש מלחמה האלטן, נישט זיצן מיט פארלייגטע הענט. לאז זיך נישט, טוהן כאטש די ביסל וואס דו קענסט. לאז זיך העלפן. געב זיך אונטער צו די העלפער'ס. צום סוף וועט זיין ונתנו ה' אלקיך בידך, דו וועסט מכניע זיין די שונא און זוכה זיין א זיסע ליכטיגע לעבן.

מען קען דאס טוהן! זייט אייך מצטרף צו די צבא ה' און זייט זוכה צו פרייהייט.

יסורים פון איין סעקונדע...

איך האב אמאל געהערט א מעשה פון איינע פון די צדיקים וואס איז געווען א גרויסע בעל יסורים, האט מען אים געפרעגט "וויאזוי קענסטו אויסהאלטן די יסורים וואס לאזן דיך נישט אפ פיר און צוואנציג שעה א טאג?". האט ער געענפערט "די יסורים פון א סעקונדע צוריק זענען שוין אוועק, די יסורים פון א סעקונדע ארום זענען נאכנישט דא, סך הכל דארף איך אויסהאלטן יסורים פון איין סעקונדע. דאס איז נישט אזוי שווער"...

זיך גרייטן מיט א שמייכל

א איד איז אמאל צוגעגאנגען צו הגה"צ רבי אביגדור מילער זצ"ל, עטליכע טעג פאר ראש השנה, און איהםָ געפרעגט, 'ילמדנו רבינו', מיט וואס זאל איך מיך גרייטן צו דעם גרויסן און פארכטיגן יום הדין?

האט רבי אביגדור איהם געענטפערט, מיט איין ווארט, אויף ענגליש : 'סמייל' (שמייכל)... דאס הייסט, ער זאל זיין פריינטליך און פרייליך צו יעדן איינעם .

האט דער איד געמיינט, אז זייענדיג שוין אויף דער עלטער, האט רבי אביגדור זיך נישט געכאפט וואס ער מיינטצו פרעגן, ווייל ער האט דאך איהם נישט געבעטן א הדרכה לכבוד 'פורים', נאר וואס עס זאל זיין די הכנה זיינע, צום פארכטיגן טאג ראש השנה... האט דער איד איהם געפרעגט א צווייטן מאל, וואס דארף זיין די הכנה צוםיום הדין, אבער רבי אביגדור האט ווייטער געענטפערט 'סמייל'...

און ער האט צוגעגעבן:איר מיינט אוודאי, אז זייענדיג אלט האב איך נישט פארשטאנען אייער פראגע... וועל איך עס אייך ערקלערן מיט א משל:

איינער פירט אן מיט א גרויסע נעץ פון געשעפטן וואס זענען געווען אויסגעשפרייט איבער דער גאנצער שטאט .מיר ווייסן אז 'עולם כמנהגו נוהג', און יעדעס געשעפט ווערט אנגעפירט פון 'מענעדזשערס' און זייערע ארבעטער.

ווען עס דערנענטערט זיך דער סוף פונעם יאר, נעמט זיך דער אייגנטימער פונעם געשעפט צייט, און ער מאכט א 'באלאנס' צו זעהן די הכנסות און די הוצאות, און אזוי קאנטראלירט ער דעמאלס אלעס וואס קומט פאר אין אלע זיינע געשעפטן. אויב ער זעהט אז אין א געוויסן געשעפט זענען דא צופיל 'ארבעטער', און מ'דארף אוועקשיקןא טייל פון זיי, וועט ער אזוי טוהן, אדער אז אין אן אנדער ארט דארף מער "פובליצירן" דעם געשעפט, כדי די שכנים וואס וואוינען אין יענע געגנט זאלן וויסן אז עס עקזיסטירט דארט אזא געשעפט, וועט מען אזוי טוהן.אין א דריטן ארט, דארף מען אריינברענגען מער סחורה... און אזוי ווייטער און ווייטער .

נאכ'ן דורכרעדן זיך מיט זיינע ראטגעבער, האבן זיי איהם געזאגט וועגן דעם ערשטן געשעפט פון וואו ער ווילאוועקשיקן ארבעטער, אז 'יענעם' ארבעטער זאלסטו נישט פארשיקן, ווייל זיין עצם געפינען זיך אינעם געשעפט,ברענגט דיר אסאך 'קונים' פון דרויסן, וויבאלד ער האט שטענדיג א שמייכל פאר אלע קונים וואס קומען אריין אין געשעפט ...

דער נמשל איז - האט רבי אביגדור מילער אויסגעפירט, אין זיין ענטפער צו דעם איד וואס האט איהםַ  געפרעגט וואס עס דארפן זיין די הכנות צום יום הדין - אין דעם טאג פון ראש השנה, מאכט דער אויבערשטער אן 'איבערבליק' אויף דער וועלט, ער קוקט איבער אלעס וואס עס קומט פאר אויף דער וועלט. 'וכל באי עולם יעברון לפניך כבני מרון'. ער באשליסט אמאל אויף עטליכע 'ארבעטער', אז מ 'קען זיי אוועקשיקן חלילה פונעם'געשעפט' - פון דער וועלט... אבער די וואס האבן שטענדיג א 'שמייכל' פאר אנדערע מענטשן, זיי לאזט ער איבעראויף דער וועלט, אין יעדן פאל... ממילא, קענסטו פארשטיין, אז איך האב דיר געגעבן גאר א גוטע עצה, ווי אזוי צו גרייטן זיך צום יום הדין.

די עיקר איז די ארויס גיין צום מלחמה

געהערט א ווארט בשם איינע פון די משפיעים:

די מפרשים זענען מדייק די וואכעדיגע סדרה אויף די לשון פון "כי תצא" למלחמה על אויביך, פארוואס נישט די לשון פון "כי תלחם" עם אויביך, די עיקר איז דאך די חלק המלחמה נישט די חלק פון ארויסגיין אין מלחמה.

נאר די וועלט זאגט א ווערטל: פארוואס באגראבט מען א טויטן?! ווייל ער לאזט זיך!

די זעלבע איז לגבי די יצר הרע, פארוואס ארבעט ער צו בייקומען דעם מענטש?! ווייל ער לאזט זיך!

די ווארט גייט נאך פיל טיפער:

יא! די עיקר איז ארויסגיין!

ווייל פירן קענען מיר נישט אליין, די מלחמה דארף גיין נאר דורכן אייבערשטען.

פון אונז דארף מען נאר אז מיר זאלן "ארויסגיין" מלחמה האלטן, און די איבריגע האט שוין נישט מיט אונז.

א פאון קאלל פון א חבר

ב"ה די ערש"ק איז אריבער ווי עס דארף צי זיין, איך האב נישט געהאט ציפיל ליידיגע צייט וויבאלד איך בין ארויס געפארן צי א האטעל אויף שב"ק, אבער דארט האט מיר אפגעווארט א קבלת פנים, מיין אלטע שונא וואס איך האב פארטריבן פין מיין טערעטאריע דא אין שטאט האט אויסגעפינען מיינע פלענער ווי איך פלאן צי פארן און האט מיר אנגעגרייט א שטארקע נסיון דארט.

ווי נאר איך קום אריין אין מיין צימער, זע איך אויפן וואנט א ריזיגע טעלעווישן הענגן אויפן וואנט, אין איך בין שוואך געווארן וויסענדיג וואס עס מיינט פאר מיר און איך האב גאנץ גוט געוויסט אז עס הענגט אויף א האר מיין גאנצע התגברות. אין וואס מיינט עטס, אז מיט אזא יואש קען מען זיך נישט האלטן, האט מיין תאווה אנגעפאנגען צי פלאקערען און מיינע אויגן האבן אנגעפאנגען צי בליטשקענען, און ווען מיין ווייב האט ארויס פין צימער צי פארברענגען מיט די משפחה, האב איך ציגעגאנגען צים כלי טמאה אין געפענט.

אבער מיטאמאל האב איך זיך דערמאנט פון א פאון קאל וואס איך האב באקומען פין איינע פין די חברים דא אויף הד"א אויפן וועג צום האטעל, אז ער האט מיר אינזין אין ווארט אויף מיין הצלחה, און דעס האט מיר געגעבן די שטארקייט זיך צי שטארקן האב איך ציגעמאכט די כלי אין וויסענדיג אז זיין אליין אין א צימער גייט נישט טויגן און איך וועל מיר מיזן נאכגעבען די תאוות אויף מיך אליין. האב איך שנעל אנגעריפן מיין בני בית און געפרעגט ווי זי געפינט זיך אויפן מינוט, אןן געגאנגען כאפן א שפאציר אויפן פעלד אין פארשיקט די יצר.