טאטע איך דאנק דיר
כ'האב געטראכט אשיחה וארווח לי, יעבור עלי מה. קיינער דא ווייסט סיי ווי נישט ווער איך בין (אזוי האף איך...)
דאס לעבן גייט מיר ביטערלעך שווער און איך וויל זיך דא אויפ'ן פארום אביסעלע אויסרעדן.
דער מסילת ישרים שרייבט אין סוף חלקי החסידות פרק י"ט אז די אהבה פון א איד צום אייבערשטן זאל נישט זיין תלוי' בדבר, דהיינו אז ווייל דער באשעפער טוט מיט מיר גוט נאר וועגן דעם האב איך אים ליב אלס הכרת הטוב, נאר עס דארף זיין א נאטורליכע אהבה ווי א קינד צו זיין טאטן, פשוט ווייל ער איז מיין טאטע.
איז וויאזוי קען זיך א מענטש אויספרובירן צי ער האט די ריכטיגע אהבה? ווען עס גייט אים חלילה נישט גוט, ער האט צרות, דעמאלטס אויב האט ער נאכאלץ ליב השי"ת, איז א סימן אז ער האט די ריכטיגע אהבה.
ער איז ממשיך אז כדי גרינגער צו מאכן די אהבה, כאטשיג מען ליידט פיל צרות, גיט ער צוויי עצות, איינס: אז מען דארף צו וויסן אז דער רבוש"ע איז דאך כולו טוב, און אלעס וואס קומט פון אים איז רק טוב. כאטשיג עס זעט זיך אן אויף אן אופן פון צרות, דאך איז עס רק לטובה.
פונקט ווי א דאקטער דארף צומאל מאכן אi אפעראציע און אוועקשניידן אi אבר פון זיין פאציענט כדי צו ראטעווען זיין לעבן, און דער פאציענט וועט אים מכיר טוב זיין אגאנץ לעבן אז ער האט אים ממש געראטעוועט זיין לעבן. טאקע דורכ'ן טון א מעשה רציחה, דייקא מיט דעם האט ער אים געטון די גרעסטע טובה וואס איז בכלל שייך, און דער צער פון די אפעראציע איז גאר גורם די אהבה.
זי זעלבע זאך: ווען א איד זעט אז ער האט צרות צרורות, אדרבה דארף ער וועגן דעם מוסיף זיין אהבה להשי"ת, אז ער גיט זיך פערזענליך אפ מיט אים און ער טוט אים געוואלדיגע טובות מיט די צרות, ווייל באמת איז דאך השי"ת'ס כוונה כולו טוב פאר אונז, און ער טוט דאס מיט א גאר טיעפע כוונה לטובה גדולה מאוד פאר אונז.
דער צווייטער וועג זאגט ער א משל פון א הויפט גענעראל, א גיבור שבגיבורים, וועלכער זוכט שטענדיג אויס דוקא די שווערסטע פראנטן פון די מלחמה, און ער שלאגט דארט דעם שונא. אין די גרעסטע סכנות לייגט ער זיך אריין, צו ווייזן פאר'ן קעניג "קוק ווי שטארק מיין געטריישאפט איז פאר דיר, איך גיי אין פייער און אין וואסער פאר דיר, איך שטעל זיך נישט אפ פאר גארנישט".
אזוי אויך, אן ערליכע איד ווען ער האט צרות, ער מוטשעט זיך מיט שווערע נסיונות, זאל ער טראכטן "איך האב יעצט א געלעגענהייט צו ווייזן פאר השי"ת אז איך וועל אים דינען אפילו אין די שווערסטע זמנים!"
אדרבה, ער פריידט זיך גאר מיט די צרות, ווייל דורך דעם האט ער אזא גאלדענע געלעגענהייט צו זאגן פאר אונזער טאטן: "טאטע קוק ווי שטארק מיין ליבשאפט איז צו דיר. קיין זאך אין די וועלט וועט מיך נישט אפהאלטן פון דיך צו דינען!"
*
רבותי! דעם טשעק וויל איך יעצט איינקעשן!
עס איז מיר ביטערליך שווער לעצטנס. גארנישט ריקט זיך נישט. חובות און נסיונות איבער'ן קאפ. אנגעזעצט איבעראל. אנדערע זאכן אין שטוב רוקט זיך נישט קיין כי הוא זה. אלעס גייט כאדאראם!
אבער:
טאטע איך בין דיינס!
איך טרעט נישט אפ פון דיר!
איך דאנק דיך אויף די אלע מתנות!
איך דאנק דיך וואס די האסט מיך אזוי שטארק אינזינען!
איך האב די זכי' אז די גיסט דיך אפ פערזענליך מיט מיר!
דער גוי אנטקעגן איבער מיר גייט אים אלעס גוט. ער איז א מיליאנער, דריי הערליכע טייערע קארס, אויסגעצאלטע הייזער. ער פארט אויף וואקאציע כסדר, ער האצקעט, שפרונגט און לאכט א טאג, און גיט זיך נאך אלע זיינע תאוות.
דאס איז ווייל דו האסט אים נישט ליב, אזויווי א דאקטער זעט אז אויף זיין פאציענט איז בכלל נישט שייך מער קיין רפואה, זאגט ער אים: "קענסט אהיים גיין, גיי מאך א לעבן, ווילאנג דו לעבסט נאך כאפ אריין."
פאר אונז אידעלעך איז אבער אנגעגרייט א לעבן שכולו טוב לעתיד, א לעבן של נצח נצחים. דעריבער יעדע פלאג דא אונטען, איז גורם א שכר נצחי לעולמי עד, א אמת'ע טובה גדולה מאוד עד בלי שיעור.
טאטע איך דאנק, טאטע איך לויב דיך ווייל איך בין א איד!
איך ווייס אז עס זעט אויס עפעס א ווילד פרעמדע זאך, עס איז נישט קיין גאנגבארע טעמע. אבער איך דארף דאס פאר מיין נשמה און פאר מיין גוף כמים קרים על נפש עייפה.
טאטע איך דאנק, טאטע איך לויב דיך ווייל איך האב דיך ליב!
(קרעדיט: שמייכל פון אונזער פארום)
